the hundred-foot journey หนังอร่อยๆที่ผสานความเป็นฝรั่งเศสกับอินเดียเข้าด้วยกัน

the hundred-foot journey ปรุงชีวิต ลิขิตฝัน

ฮัสซัน คาดัม (มานิช ดายัล) เด็กหนุ่มชาวอินเดียซึ่งมีพรสวรรค์และความรักในการทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก เกิดมาในครอบครัวคาดัมนำโดยพ่อ(ออม ปูรี) ผู้ดำเนินกิจการร้านอาหารอินเดียมายาวนาน ทั้งครอบครัวได้ตัดสินใจตั้งรกรากใหม่ที่หมู่บ้านแซงต์ แอนโทนิน โนเบล วัลในฝรั่งเศส พร้อมกับเปิดกิจการของพวกเขาขึ้นใหม่ตรงข้ามกับภัตตราคารระดับมิชลิน 1 ดาว "เลอ ซอล เปลอเรอร์" ที่บริหารโดยมาดามมัลลอรี (เฮเลน มิเรน) เมื่อ 2 ภัตตราคารที่แตกต่างกันสุดขั้วแถมยังยึดมั่นในวัฒนธรรมของตนมากมาประชันกันในระยะห่างเพียง 100 ฟุต เลยเกิดเป็นสงครามย่อมๆ ขึ้น แต่ท่ามกลางสงครามนี้กลับมีความรักถือกำเนิดขึ้นเมื่อฮัสสันได้พบกับมาร์เกอร์รีต (ชาร์ล็อต เลอ บอน) ผู้ช่วยเชฟสาวผู้มีอุปนิสัยคล้ายคลึงกับเขา

เรื่องนี้เป็นการแสดงออกถึงความต่างด้านวัฒนธรรมของฝรั่งเศสและอินเดียอย่างชัดเจน ทั้งด้านอาหาร การดำเนินชีวิตทุกๆอย่าง ซึ่งคนเรามักจะไม่ยอมรับสิ่งที่แตกต่างจากตน จนกลายเป็นกำแพงขวางกั้นคน 2 ชาติออกจากกัน ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียว (100 ฟุต) แต่ก็เหมือนอยู่คนละโลก

ระยะห่าง 100 ฟุต ที่กั้นไว้ด้วยกำแพงที่ชื่อว่า "วัฒนธรรม"

ฮัสซันจึงดำเนินเรื่องในฐานะของผู้ประสานวัฒนธรรมทั้งสองเข้าด้วยกันผ่านทางอาหาร หนังเดาตอนจบได้อยู่แล้ว เพราะเจตนาของหนังมันชัดเจน แต่ที่ทำให้เรื่องนี้สนุกคือ บรรยากาศในเรื่องทั้งความกดดันของครอบครัวคาดัมในการต้องมาเริ่มนับหนึ่งในเมืองที่ไม่ต้อนรับพวกเค้า ความฮาของสงครามระหว่างพ่อและมาดามมัลลอรี และความหวานนุ่มๆของบทรักในเรื่องที่เป็นธรรมชาติน่ารัก แม้ว่าฉากจบจะประหลาดไปหน่อย แต่ก็ช่างมันเถอะเนอะ

มาดามมัลลอรี (เฮเลน มิเรน) เจ้าของภัตตราคารระดับมิชลิน 1 ดาว สุดเฮี๊ยบ

มาร์เกอร์รีต (ชาร์ล็อต เลอ บอน) สาวผู้มีส่วนสำคัญต่ออนาคตของฮัสซัน

และเพราะในเรื่องนี้ดำเนินเรื่องหลักๆอยู่ในครัวและตลาด เลยมีภาพชวนน้ำลายไหลมากๆอยู่ด้วย ชนิดที่ถ้าไม่ทานให้อิ่มก่อนเข้าโรงจะต้องท้องร้องแน่ๆ  แค่ฉากแยกไข่แดงออกจากไข่ขาวก็น่ากินมากแล้วค่ะ ถ่ายออกมาได้สุดยอด

หนังสนุก น่ารัก ไปดูเถอะ แล้วคุณจะหิว ^^